Friday, September 3, 2010

సూదంటురాయిలా...

నిప్పులు చిమ్ముకుంటూ
నింగికెగిరే రాకెట్లా
నేను అంతరిక్షం వైపు
దూసుకు పోతున్న వేళ...
అన్ని దిక్కుల్లోనూ
నువ్వే కనిపించావు
ఆనాడు నీ నగుమోము
సూదంటు రాయిలా
నన్ను ఆకర్షించింది
ఏదో శక్తి ప్రబలమై ఆవహించింది
గురుత్వాకర్షణను మించిన
ఆ సమ్మోహన శక్తి
నన్ను అమాంతం ఆకట్టుకుంది
రెట్టింపు వేగంతో
నేనిపుడు
భూమికి దూసుకొస్తున్నాను...
నన్నింతగా ఆకర్షించిన
నీవు నాకిపుడు కనిపించవేం?
రాలిన ఉల్కా శకలంలా
తెగిన గాలిపటంలా
నేలకు ఉరికివస్తున్న
నాకు ..
దారమైనా ఆధారమైనా
నీవేనన్న సంగతి ఆదమరిస్తే
ప్రియతమా నాకేదీ గతి...
ఆకర్షణతో లాగేసి...
ఆశ్రయం ఇవ్వకుండా
వదిలేస్తే...
ఏ అధో పాతాళానికి.
జారిపోతానో అని
భయంగా ఉంది....
మరి... కరుణిస్తావా...
చేయందిస్తావా?!
               - దీక్షిత్

No comments:

Post a Comment