ఎందుకో
ఈ పున్నమి రాత్రి
చందమామ చిన్నబోయింది
ఆకాశమంత అంధకారం
రేయంతా రాజ్యమేలింది
వసంతం కాస్తా శిశిరంగా మారి
ఆశల చివుళ్ళను నిర్దాక్షిణ్యంగా
రాల్చి పారేసింది
గోదావరి తన గుసగుసలు మాని
మౌనాన్ని ఆశ్రయించింది
చుట్టూ ఎందరున్నా...
నన్ను ఒంటరితనం ఆవహించింది
మదిలోని వేదనతో
బరువెక్కిన కాలం
ఎంతమాత్రం కదలనంటోంది
నీ వియోగం తాళలేక
నా బతుకే భారంగా మారింది
ప్రియతమా !
ఎందుకీ శోధన....
అర్ధం కాలేదా నా మనో(ని)వేదన ?